Leiden, 22 december 2016

Tijdens de diepe ontspanning van de yogales zag ik plotseling in mij

Rechtsonder in beeld, tegen de randen aan, zag ik een kwart van mijzelf op de rug, linkerhelft, hoofd, schouder, bovenlichaam, dat licht reikte en straalde naar een lange eerste rij van stevige personen die naast elkaar zaten, benen een stukje uit elkaar.
Dit zag ik frontaal, ik keek ernaar.

Deze zittende personen gaven allemaal steun en/of omarming aan mensen die op schoot lagen, op schoot zaten, tegen benen aan leunden.
Deze mensen maakten een levenloze indruk.

Alles wat ik zag was in grijsachtige tint en in Pieta-achtige vorm.
Daarachter waren rijen van hetzelfde en hetzelfde en hetzelfde.
Zoveel mensen die levenloos waren en steun of omarming nodig hadden.

Ik kreeg het gevoel dat het met de aanslag in Berlijn te maken had,
met de mensen die daarin beschadigd waren.
En dat het van belang was om dit beeld te laten indalen in mijzelf.

Hoe blijf je Heel in deze wereld van onrust en agressie ?
Hoe blijf je bij jezelf ?
Hoe kan je van betekenis zijn ?
Hoe kan je een bijdrage zijn tot een wereld waar ieder in heelheid met zichzelf en in verbinding met elkaar kan leven.

Nu, een dag later, komt in mij op dat het geven van Licht aan degenen die beschadigd zijn een van de dingen is dat in ieders reikwijdte “Licht” om te doen.

Leiden, 23 december 2016