Alle rooien verzamelen!
Van vrijdag vier tot en met zondag zes september a.s. wordt de jaarlijkse dag
voor Roodharigen gehouden in Breda. Een tienjarig jubileum met als
jaarthema Vincent van Gogh. Komt dat zien!

Als Leidse leeuw ben ik in het bezit van weelderige vuurrode manen.
De werkelijkheid is dat ik weliswaar geboren ben als roodharige maar naarmate
de jaren vorderen hebben rode lokken plaats gemaakt voor een meer
kastanjebruine tint. Niets is blijvend.

Als kind werd ik gepest en daar had mijn rode haar alles mee te maken.
Lees verder →

Ik start mijn fietstocht vanuit de wijk waar ik woon en ga de dijk op. Ik fiets om mij los te maken van een vol brein en vastgezette spanning.

De tocht gaat richting Edam, waar ik vaker naar toe fiets, zo’n 50 km in het rond. Het is een ritje waar ik veel dieren tegen kom, elk dier neemt zijn eigen plaats in en maakt tevens deel uit van het grote geheel. Alles hoort bij elkaar.
Gaandeweg het fietsen begint er een aarzelend gevoel van bevrijding in mij, een loslaten van alles wat letterlijk en figuurlijk achter mij ligt. Uiteindelijk zal naarmate ik verder fiets dit gevoel uitmonden in het totaal beleven van vrijheid. Uit ervaring weet ik dat dit gevoel vroeg of laat altijd komt.

Lees verder →

het vieren van mijn geboortedag.

Jarig zijn in de zomer betekent vaak een stiltedag. Je hebt geluk als je bezoek krijgt.
Mensen die niet op vakantie zijn, die niet een weekend weg gepland hebben, die niet die dag gaan bruinen op het strand. Ik was afgelopen week dan ook een gelukkig jarige.

Dankbaar ben ik voor de mensen die deze week aan mij dachten en mij hebben gefeliciteerd met een jaar erbij.
Mijn zoon als eerste, die na het uitgaan mij midden in de nacht Happy Birthday toezong in vier talen, ooit geleerd op de kleuterschool. Alle anderen, in persoon aanwezig of in de vorm van telefoontjes, mails, apps en sms jes. Dank voor alle lieve en zelfgemaakte kaarten, voor in het vooruitzicht gestelde geschenken zoals dagjes uit, naar de film met borrel, koffie en taart, poezen aaien in een kattencafé. Dank voor planten en bloemen van elk formaat, vorm en kleur, met linten versierd. Dank voor fashion cheque, boekenbon, tijdschriftabonnement, favoriete winkelbonnen en geld. Dank voor alle andere attenties!

Het delen van momenten. Het lijkt wel steeds belangrijker te worden naarmate mijn leeftijd hoger wordt. Naast mijn dankbaarheid voor de momenten van samen delen, herinneringen ophalen en nieuwe maken, denk ik ook aan de mensen waar ik geen actief contact mee heb maar die wel een plaats in mijn leven hebben en waarvan ik weet dat ze op deze dag aan me denken. Ook zij horen bij mij.

Samen delen, geven en ontvangen, best een hele kunst.
Het is wel eens gebeurd dat ik een presentje kreeg wat niet mijn keus was. Soms geef ik zelf iets wat de ontvanger niet leuk vind. Dit is herkenbaar voor veel mensen.
Stank voor dank.
Toch is het goed om de intentie van de gever te zien. Om waardering te hebben voor de bedoeling om het jou naar de zin te maken.
Daarom hier geen stank voor dank maar dank voor deel.

Dank voor het even samen delen van mijn verjaardag, op alle manieren!

Als orkanen razen
wees dan stil
maak je klein
en spaar je krachten

Als de zondvloed komt
maak je klein
ga mee met de stroom
en spaar je krachten

Als de aarde beeft
maak je klein
geef maar mee
en spaar je krachten

Wanneer storm stilt
water ebt
de aarde stopt met beven
kom tot recht
maak je sterk
herneem je kracht
en vecht
voor je leven.

Moeder Aarde is een wonder
een wonder van bijzonder
alles in balans
alles heeft een kans
om uit te groeien tot bijzonder
een bijzonder wonder.

geen woord komt
meer over mijn lippen
over jou
mopper over jou.

Want ik weet nu
dat ik van je hou
dat ik allang van je hou.

Soms vraagt het leven om woorden
soms om stilte
soms zijn woorden betekenisloos
en stiltes veelzeggend.

‘HOI, ik noem mijzelf LEIDSE LEEUW’
Aangenaam kennis te maken met jou! En wie ben jij?

Kennismaken met elkaar… Hoe doe je dat eigenlijk? Wat wil je kenbaar maken? Wil je je laten kennen? Hoe stel je jezelf meestal voor, wat zeg je in een kennismakingsrondje? Wat wil je wel vertellen over jezelf en wat niet? Wil je jezelf leren kennen door de ogen van de ander? En waar ben je nieuwsgierig naar bij de ander? Wat zou je durven vragen en wat niet?

Lees verder →

HET ONTSTAAN VAN BRONSCHRIJVEN

BRONSCHRIJVEN is de naam, bedacht en gedeponeerd als website domeinnaam door Riet
en ontstaan tijdens ons gezamenlijk schrijven waarvan de start in de zomer van 2014 was.     In den beginne noemden we deze activiteit Schrijfcafeetje en Schrijf STER.
Het laatste als ode aan onze woonplek.

Riet en ik hebben sinds jaar en dag onze eigen schrijfmomenten apart van elkaar.
In 2014 deden we enkele keren mee met schrijf cafés. We genoten van de spontane manier van schrijven en we ontdekten dat het een plezier en herkenning was om na de schrijfsessies het geschrevene te bespreken en herkenning te vinden in elkaars leven waarbij een aantal levensprocessen parallel leken te lopen.

Lees verder →

Dochters en zonen
met hevige smarten
een plaats om te wonen
in moeders harten

Ik kom niet meer
ons kind ophalen.
Ik kan het niet
het is te zwaar.
Doe jij het maar.

Eens …..
liet ik alle remmen los
het kon me niets schelen
ik vlijde mij neer op het mos
en deed het met velen.

Voor Sammy

Had je maar iemand
om mee te praten
zei ik tegen vriend
die de drugs niet kon weerstaan.

Ik heb een vriendin
zei vriend
die de vrouwen niet kon weerstaan.

I need time
to make up my mind
en ik gooide de deur dicht
want ik wilde hem niet meer verstaan.

Er zit een jubel in mij,
mij in mei
treur voorbij
hart barst open
laat de jubel vrij.
Er zit blij in mij.

fietstocht naar Edam, 2 mei 2015

Ik fiets door de wijk, snel naar de dijk. Het is heerlijk weer, zon en weinig wind. Ik snuif de frisse lucht op en voel de zuurstof mijn hele lijf doortrekken. Er is zoveel moois te zien: de ganzen met hun kuikenkroost, het uitbundig kanten fluitenkruid vroeg in de lente, allerlei bloeiend geels, aren en grassen, schapen met lammeren van elke leeftijd. Ik fiets langs de twee ezels die ik graag zou willen aaien maar wat ik niet durf te vragen aan de eigenaars van het bijbehorende huis. Lees verder →

(de jonge dochter tegen haar moeder):

Mam, laat me los
laat me zijn
laat me los
je doet me pijn.

Ik wil vrij
van je zijn
in het zijn vind ik mij
vind ik jou.

(de oude moeder tegen haar dochter):

Dochter, ik ben oud en heb pijn
laat me los
laat me zijn.

(de oudere dochter tegen haar moeder):

Mam, ik hou je vast,
geef je niet mee aan de wind.
Alleen in jouw bestaan
blijf ik kind.

Hou mij voor altijd vast
hou van mij
ik hou van jou.

voor SOPHIA, mam, met al mijn liefde, 5 augustus 2015

Mijn vader verjaart
en al is hij vergaan,
mijn herinnering blijft.
Altijd bestaan.

4 augustus, in herinnering aan Theo, mijn vader,
elk jaar opnieuw je verjaardag in mijn agenda

Toen uitzichtloosheid voorbij leek
en het nieuwe jaar begon,
wandelde jij met me mee.

‘Waar gaat mijn reis heen?’
‘Waar wil je zijn?’, vraag jij
‘Onderweg naar vooruitzicht!’

Het pad gelopen,
verloren gewicht,
een eigen gezicht.
Van uitzicht
naar inzicht
van worden
naar Zijn.

Gemaakt voor Jan, wandelgezel, aan het einde van een loopbaantraject in de herfst van 2011.
Met grote dankbaarheid voor de gegeven kans toen en voor alles wat we kunnen delen.