Voor Sammy
Had je maar iemand
om mee te praten
zei ik tegen vriend
die de drugs niet kon weerstaan.
Ik heb een vriendin
zei vriend
die de vrouwen niet kon weerstaan.
I need time
to make up my mind
en ik gooide de deur dicht
want ik wilde hem niet meer verstaan.
Er zit een jubel in mij,
mij in mei
treur voorbij
hart barst open
laat de jubel vrij.
Er zit blij in mij.
fietstocht naar Edam, 2 mei 2015
Ik fiets door de wijk, snel naar de dijk. Het is heerlijk weer, zon en weinig wind. Ik snuif de frisse lucht op en voel de zuurstof mijn hele lijf doortrekken. Er is zoveel moois te zien: de ganzen met hun kuikenkroost, het uitbundig kanten fluitenkruid vroeg in de lente, allerlei bloeiend geels, aren en grassen, schapen met lammeren van elke leeftijd. Ik fiets langs de twee ezels die ik graag zou willen aaien maar wat ik niet durf te vragen aan de eigenaars van het bijbehorende huis. Lees verder
(de jonge dochter tegen haar moeder):
Mam, laat me los
laat me zijn
laat me los
je doet me pijn.
Ik wil vrij
van je zijn
in het zijn vind ik mij
vind ik jou.
(de oude moeder tegen haar dochter):
Dochter, ik ben oud en heb pijn
laat me los
laat me zijn.
(de oudere dochter tegen haar moeder):
Mam, ik hou je vast,
geef je niet mee aan de wind.
Alleen in jouw bestaan
blijf ik kind.
Hou mij voor altijd vast
hou van mij
ik hou van jou.
voor SOPHIA, mam, met al mijn liefde, 5 augustus 2015
Mijn vader verjaart
en al is hij vergaan,
mijn herinnering blijft.
Altijd bestaan.
4 augustus, in herinnering aan Theo, mijn vader,
elk jaar opnieuw je verjaardag in mijn agenda
Toen uitzichtloosheid voorbij leek
en het nieuwe jaar begon,
wandelde jij met me mee.
‘Waar gaat mijn reis heen?’
‘Waar wil je zijn?’, vraag jij
‘Onderweg naar vooruitzicht!’
Het pad gelopen,
verloren gewicht,
een eigen gezicht.
Van uitzicht
naar inzicht
van worden
naar Zijn.
Gemaakt voor Jan, wandelgezel, aan het einde van een loopbaantraject in de herfst van 2011.
Met grote dankbaarheid voor de gegeven kans toen en voor alles wat we kunnen delen.
Riet in Leeuw
Leeuw in Riet
Je ziet het niet
maar . . . . . . .
Samen als Leidse Rietleeuw
liggen er veel Bronwoorden
in het verschiet
De stilte daalt in in de leeuw, het riet ruist niet meer.
Ieder gaat naar binnen.
Plots borrelt daar het woord,
het antwoord op de vraag,
de stilte voor de storm,
het voelen voor het weten,
het zijn voor het niet-zijn.
We zijn bij de bron,
We zijn in de Bron
de stilte van de leegte
Groot wonder van Leven
transformatie en liefde-vol geven
Fenna
Riet in de Wind
maakt altijd geluid
Beter dan Herrie
Hoogspanning, laagspanning,
spanning bij geboort,
het wordt alleen maar erger lijkt wel
de ontlading zet zich niet voort.
Tijd voor aandacht,
Tijd voor stroom en onderstroom,
Tijd voor spanning laten vloeien,
Tijd voor spiegelkijken.
Woorden, beelden laat ze vloeien,
het is wat stromen helpt te gaan
en eindelijk kiezen voor Je Ziele Zelf
let op het is Elf voor Elf.
Doen is het enige dat helpt,
het enig dat telt,
zit zelf, schrijf zelf, schilder zelf
zelf heeft zelf nodig om zich zelf te zijn.
Spanning wordt ontspanning,
Spiraal Stroom.
Spiraalstroom is hoogspanning in ander perspectief.
Of het ballumbochtgras was
Of grote grassen duin
Ze waaien met de wind mee
En als groterds groeien ze dan schuin
Meegaand met het leven
De wind die wijst de weg
Maar altijd blijvend staan
En verend terug op eigen steg
Dapper voorbeeld
Daar op Amelands grond
Op rietpad lopen
Woorden klanken gevend vanuit de bron
Altijd een weerzien
zo van klein en teer
vol van vurige zang
Altijd een teken
van ik ben er
en weet van mij, ik ben erbij
Gevoeld van diep ontroeren,
besef van eeuwigheid,
van weten het is goed,
je hoort altijd van mij.
Troost en vertrouwen
roodborstjes zang
Onverwacht schouw spel
Van ontroering van blije ontvang.
Ongezien gevallen
voor me zelf
schrik in stilte
gespannen snaar
er was rood en er was bas
blij dat bas bas was
opengaand zicht op mijn muziek
laat los die zware tonen,
laat ze klinken in volle gang
het lichte kan daardoor stromen
het ongeziene in zicht
het ongehoorde in naklank
Na klank komt de verbeelding
Al gakkend wiebelend in eenheid weglopend
van man en mens en verekeer,
witte kanten kontjes
keren zich naar verre weer.
En wachten, even,
voor nieuwe rust.
Samen gelijk,
en op hoede
Wat valt er te bevroeden ?
Kortgeschoren in harde storm staand
kan ik nog net bewegen,
ik laat me waaien, kort heen kort weer,
in vlugge ademtochten.
Ik dans op mijn manier,
staccato in scherts,
vivace vivante,
kort en bondig.
Ik beweeg met mij en voor wie mij ziet
in snelle puurheid en van kordaat.
Wie mij herkent voelt zich geraakt,
heeft weet van storm in negen.