Een schreeuw
in de nacht
de pijn
verkracht
je krampend lijf.

Angst klauwt
krijst
leven geselt
striemt
slaat je neer.

En je wacht
op nooit meer.

zomer 2015

Waar is het plaatje
wat het moet worden
waar is het voorbeeld
van het geheel
wat hoort bij elkaar?

Eilandjes
als los zand
zonder verbinding.

Ik krijg de puzzel niet gemaakt
de puzzel mij
ik ben het plaatje
ik moet worden.

zomer 2015

Roep de helicopter
neem het trauma mee
vlieg over berg en dalen
en dump het in zee.

zomer 2015

De treur in mij
maakt moedeloos
waar raak ik verloren
in het zoeken naar wij.

Wie zal mij horen
er is geen schoot en moederloos
zoek ik het land van melk en honing.

Vertrouwen nooit voorbij
dat ik zal vinden
de weg van moeiteloos
naar de beloning.

De weg naar levenslust
is een ondoordringbaar woud
waar vind ik rust
als de pot met goud.
Ik zie de kleuren van de boog
maar ik kan er net niet bij
ik reik uit, even blij
maar weer is het te hoog.

Ik heb last van leef-vrees.

zomer 2015

Een heel gelukt mens
opgewekt, vrolijk en blij
vitaal, krachtig en vrij
dansen en zingen
hartstochtelijk beminnen.
Dat is mijn wens.

Alle rooien verzamelen!
Van vrijdag vier tot en met zondag zes september a.s. wordt de jaarlijkse dag
voor Roodharigen gehouden in Breda. Een tienjarig jubileum met als
jaarthema Vincent van Gogh. Komt dat zien!

Als Leidse leeuw ben ik in het bezit van weelderige vuurrode manen.
De werkelijkheid is dat ik weliswaar geboren ben als roodharige maar naarmate
de jaren vorderen hebben rode lokken plaats gemaakt voor een meer
kastanjebruine tint. Niets is blijvend.

Als kind werd ik gepest en daar had mijn rode haar alles mee te maken.
Lees verder →

Ik start mijn fietstocht vanuit de wijk waar ik woon en ga de dijk op. Ik fiets om mij los te maken van een vol brein en vastgezette spanning.

De tocht gaat richting Edam, waar ik vaker naar toe fiets, zo’n 50 km in het rond. Het is een ritje waar ik veel dieren tegen kom, elk dier neemt zijn eigen plaats in en maakt tevens deel uit van het grote geheel. Alles hoort bij elkaar.
Gaandeweg het fietsen begint er een aarzelend gevoel van bevrijding in mij, een loslaten van alles wat letterlijk en figuurlijk achter mij ligt. Uiteindelijk zal naarmate ik verder fiets dit gevoel uitmonden in het totaal beleven van vrijheid. Uit ervaring weet ik dat dit gevoel vroeg of laat altijd komt.

Lees verder →

het vieren van mijn geboortedag.

Jarig zijn in de zomer betekent vaak een stiltedag. Je hebt geluk als je bezoek krijgt.
Mensen die niet op vakantie zijn, die niet een weekend weg gepland hebben, die niet die dag gaan bruinen op het strand. Ik was afgelopen week dan ook een gelukkig jarige.

Dankbaar ben ik voor de mensen die deze week aan mij dachten en mij hebben gefeliciteerd met een jaar erbij.
Mijn zoon als eerste, die na het uitgaan mij midden in de nacht Happy Birthday toezong in vier talen, ooit geleerd op de kleuterschool. Alle anderen, in persoon aanwezig of in de vorm van telefoontjes, mails, apps en sms jes. Dank voor alle lieve en zelfgemaakte kaarten, voor in het vooruitzicht gestelde geschenken zoals dagjes uit, naar de film met borrel, koffie en taart, poezen aaien in een kattencafé. Dank voor planten en bloemen van elk formaat, vorm en kleur, met linten versierd. Dank voor fashion cheque, boekenbon, tijdschriftabonnement, favoriete winkelbonnen en geld. Dank voor alle andere attenties!

Het delen van momenten. Het lijkt wel steeds belangrijker te worden naarmate mijn leeftijd hoger wordt. Naast mijn dankbaarheid voor de momenten van samen delen, herinneringen ophalen en nieuwe maken, denk ik ook aan de mensen waar ik geen actief contact mee heb maar die wel een plaats in mijn leven hebben en waarvan ik weet dat ze op deze dag aan me denken. Ook zij horen bij mij.

Samen delen, geven en ontvangen, best een hele kunst.
Het is wel eens gebeurd dat ik een presentje kreeg wat niet mijn keus was. Soms geef ik zelf iets wat de ontvanger niet leuk vind. Dit is herkenbaar voor veel mensen.
Stank voor dank.
Toch is het goed om de intentie van de gever te zien. Om waardering te hebben voor de bedoeling om het jou naar de zin te maken.
Daarom hier geen stank voor dank maar dank voor deel.

Dank voor het even samen delen van mijn verjaardag, op alle manieren!

Als orkanen razen
wees dan stil
maak je klein
en spaar je krachten

Als de zondvloed komt
maak je klein
ga mee met de stroom
en spaar je krachten

Als de aarde beeft
maak je klein
geef maar mee
en spaar je krachten

Wanneer storm stilt
water ebt
de aarde stopt met beven
kom tot recht
maak je sterk
herneem je kracht
en vecht
voor je leven.

Moeder Aarde is een wonder
een wonder van bijzonder
alles in balans
alles heeft een kans
om uit te groeien tot bijzonder
een bijzonder wonder.

geen woord komt
meer over mijn lippen
over jou
mopper over jou.

Want ik weet nu
dat ik van je hou
dat ik allang van je hou.

Soms vraagt het leven om woorden
soms om stilte
soms zijn woorden betekenisloos
en stiltes veelzeggend.

‘HOI, ik noem mijzelf LEIDSE LEEUW’
Aangenaam kennis te maken met jou! En wie ben jij?

Kennismaken met elkaar… Hoe doe je dat eigenlijk? Wat wil je kenbaar maken? Wil je je laten kennen? Hoe stel je jezelf meestal voor, wat zeg je in een kennismakingsrondje? Wat wil je wel vertellen over jezelf en wat niet? Wil je jezelf leren kennen door de ogen van de ander? En waar ben je nieuwsgierig naar bij de ander? Wat zou je durven vragen en wat niet?

Lees verder →

HET ONTSTAAN VAN BRONSCHRIJVEN

BRONSCHRIJVEN is de naam, bedacht en gedeponeerd als website domeinnaam door Riet
en ontstaan tijdens ons gezamenlijk schrijven waarvan de start in de zomer van 2014 was.     In den beginne noemden we deze activiteit Schrijfcafeetje en Schrijf STER.
Het laatste als ode aan onze woonplek.

Riet en ik hebben sinds jaar en dag onze eigen schrijfmomenten apart van elkaar.
In 2014 deden we enkele keren mee met schrijf cafés. We genoten van de spontane manier van schrijven en we ontdekten dat het een plezier en herkenning was om na de schrijfsessies het geschrevene te bespreken en herkenning te vinden in elkaars leven waarbij een aantal levensprocessen parallel leken te lopen.

Lees verder →

Dochters en zonen
met hevige smarten
een plaats om te wonen
in moeders harten

Ik kom niet meer
ons kind ophalen.
Ik kan het niet
het is te zwaar.
Doe jij het maar.

Eens …..
liet ik alle remmen los
het kon me niets schelen
ik vlijde mij neer op het mos
en deed het met velen.